Η Μονή Βροντησίου βρίσκεται 50χλμ νοτιοδυτικά του Ηρακλείου, κοντά στο Βοριζανό Φαράγγι, μεταξύ των χωριών Ζαρός και Βορίζια, σε μια περιοχή με πανοραμική θέα στον κάμπο της Μεσαράς. Η μονή είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αντώνιο και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια στην Κρήτη.
Το διώροφο κτιριακό συγκρότημα της μονής αναπτύσσεται βόρεια και δυτικά της αυλής, στο μέσο της οποίας υψώνεται το δίκλιτο καθολικό, αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο και στην ψηλάφηση του Θωμά.
Η μονή περιβάλλεται από τείχος, ενώ η αυλόθυρα καταστράφηκε το 1913. Η τελευταία ήταν από μάρμαρο και είχε ανάγλυφη την εικόνα του Χριστού με το ευαγγέλιο.
Στην εξωτερική είσοδο υπάρχει μαρμάρινη κρήνη του 15ου αιώνα, με ανάγλυφη παράσταση των Πρωτόπλαστων στον Παράδεισο, τον Παντοκράτορα και τέσσερις ακόμα μορφές, που συμβολίζουν τους ποταμούς της Εδέμ.
Εξαιτίας της κρήνης αυτής, οι Τούρκοι αναφέρουν τη μονή με το όνομα Σαντριβανλί μοναστίρ.
Το καμπαναριό της μονής είναι ιταλικού ρυθμού και συγκαταλέγεται στα αρχαιότερα κωδονοστάσια στην Κρήτη. Βρίσκεται εκτός ναού και είναι στεγασμένο με τόξα. Ο ναός ήταν τοιχογραφημένος, ωστόσο ελάχιστες τοιχογραφίες διασώζονται και χρονολογούνται από το 14ο αιώνα.
Έπειτα από την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1645 η Μονή Αρκαδίου ερημώθηκε και οι μοναχοί της αναζήτησαν καταφύγιο στο Βροντίσι.
Εξαιτίας της θέσης του, το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε ως επαναστατικό κέντρο κατά τις κρητικές επαναστάσεις του 19ου αιώνα. Το 1866 εγκαταστάθηκε στο Βροντίσι το στρατηγείο του Κόρακα και από το σημείο αυτό κηρύχθηκε η επανάσταση στην Κεντρική και στην Ανατολική Κρήτη.
Αργότερα σφαγιάστηκαν οι μοναχοί, κάηκαν 300 ελαιόδεντρα και τα σιτηρά και το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε.
Σήμερα η μονή Βροντησίου συνεχίζει να είναι ενεργή. Παρά το γεγονός ότι έχασε ένα σημαντικό μέρος της πρώην δόξας της εξαιτίας της κατεδάφισης των οχυρώσεων της, εξακολουθεί να είναι ένα επιβλητικό θέαμα.