Η Οικία Βενιζέλου κατατάσσεται στην κατηγορία των αυθεντικών (documentary) σπιτιών, αφού εξιστορεί τη ζωή μιας προσωπικότητας και διασώζονται εντός της αυθεντικά αντικείμενα, στην πλειονότητά τους στην αρχική τους θέση. Το σπίτι-μουσείο δεν είναι απλά ένα οικοδόμημα που περιλαμβάνει συλλογές ή την αυθεντική επίπλωση μιας άλλης εποχής, αλλά ως αποτέλεσμα ενός συλλογικού και ολοκληρωμένου μουσειολογικού έργου έχει τη δυνατότητα ν’ ανακαλεί το παρελθόν, το οποίο με τη σειρά του προσδίδει στο μνημείο μεγάλη κοινωνική και πολιτική σημασία.
Χαρακτηριστικό δείγμα αρχοντικού του 19ου αιώνα με δυτικές επιρροές, η Οικία Βενιζέλου αποτελείται από τρεις ορόφους και έχει συνολικά 18 επισκέψιμα σημεία – σταθμούς στη μουσειακή της διαδρομή, τα οποία περιλαμβάνουν αυθεντικό μουσειακό υλικό. Το ισόγειο και τμήμα του ορόφου είναι ακριβώς, όπως παραδόθηκαν στο Ίδρυμα από την Οικογένεια Βενιζέλου και κατά μεγάλο βαθμό όπως ζούσε σε αυτά ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώ 5 σημεία στον όροφο και τη σοφίτα παρουσιάζουν τη δράση του Έλληνα πολιτικού χωρισμένη στις παρακάτω θεματικές: «Ο Επαναστάτης», «Ο Πολιτικός», «Ο Διπλωμάτης», «Ο Άνθρωπος», «Ο Μύθος» με εποπτικό υλικό και αυθεντικά μουσειακά αντικείμενα από τη Συλλογή του Ιδρύματος. Τέλος, 2 σημεία παρουσιάζουν τις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Βενιζέλου το 1920 και το 1933 με αυθεντικά τεκμήρια της εποχής (ματωμένα ρούχα και αυτοκίνητο, αντίστοιχα) και εποπτικό υλικό. Επιπλέον, στη σοφίτα της Οικίας λειτουργεί χώρος εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Μία διαδραστική – τεχνολογική έκθεση σε συνδυασμό με εκπαιδευτικά παιχνίδια, δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, επιδιώκει να φέρει το κοινό –ιδιαίτερα τα νέα παιδιά- πιο κοντά στον κόσμο της ιστορίας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μουσειακή εμπειρία και την εμπέδωση της πληροφορίας.
Η αξία ενός μουσείου συνίσταται στην επικοινωνία του με τους επισκέπτες του. Το σύνολο της προσπάθειας αυτής αποσκοπεί σαφώς στην αποκόμιση της γνώσης, που μπορεί κανείς να αντλήσει από έναν χώρο μνήμης, αλλά κυρίως στην ουσιαστική και γόνιμη συνδιαλλαγή με το παρελθόν. O στόχος αυτός γίνεται ακόμη πιο ισχυρός στο βαθμό που απευθύνεται σε νέους, οι οποίοι επισκέπτονται την οικία Βενιζέλου στο πλαίσιο της επαφής τους με την νεότερη ελληνική ιστορία.
Οι επισκέπτες ερχόμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν έναν έντονο σύνδεσμο ανάμεσα στη συλλογική και την προσωπική μνήμη. Ένα (ιστορικό) σπίτι, περισσότερο από ένα μνημείο που επικαιροποιεί το χαμένο παρελθόν, δεν είναι παρά ένας χώρος όπου άνθρωποι έζησαν τη ζωή τους.