Το κτηριακό συγκρότημα του Μονυδρίου, Μετοχίου της Μονής Χοζοβιώτισσας, περιλαμβάνει ναό, ο οποίος πιθανότατα ξεκίνησε ως μονόκλιτη βασιλική πρώιμης Χριστιανικής περιόδου, και εν συνεχεία, κατά τον 16ο αι., εξελίχθηκε σε τρίκλιτη καμαροσκεπή βασιλική με νάρθηκα στα δυτικά. Ο χωρισμός των κλιτών γίνεται με πεσσούς στους οποίους βαίνουν τόξα. Στην τοιχοποιία είναι εντοιχισμένα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη Βυζαντινής περιόδου, καθώς και εγχάρακτες επιγραφές που πληροφορούν για διαδοχικές ανακαινίσεις το 1688, 1796 και 1799. Σύμφωνα με αυτές, διαφαίνεται ότι, τουλάχιστον τον 18ο αιώνα, κατοικούσαν εδώ μοναχές. Στο δάπεδο του ναού αποδίδεται ανάγλυφος δικέφαλος αετός.
Το εσωτερικό του ναού διακοσμείται με τοιχογραφίες Μεταβυζαντινής περιόδου (17ου-18ου αι.). Στους πεσσούς του Ιερού Βήματος παριστάνονται η Παναγία η Καρδιώτισσα και ένας Ιεράρχης.
Στον Άγιο Γεώργιο Βαλσαμίτη υπήρχε υδρομαντείο η λειτουργία του οποίου διακόπηκε οριστικά το 1967. Το υδρομαντείο, η λαλούσα πηγή, ήταν φημισμένο σέ όλες τις Κυκλάδες. Στην πηγή που ανέβλυζε, απέδιδαν μαντική δύναμη. Πριν την Επανάσταση του 1821, η πηγή έχαιρε μεγίστου σεβασμού από όλους τους κατοίκους των Κυκλάδων, οι οποίοι επισκέπτονταν τον ναό, κυρίως οι ναυτικοί, και μάλιστα όσοι επρόκειτο να ταξιδέψουν στη Μαύρη Θάλασσα, σε περιόδους κατά τις οποίες τα ταξίδια πέραν των ακτών και των βουνών της πατρίδας θεωρούνταν πράξεις ζωής, λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας που παρουσίαζαν, οφειλόμενης, κυρίως, στην αυξημένη πειρατεία.
Εξαιρετικά δημοφιλές υπήρξε το υδρομαντείο και στα χρόνια της Επανάστασης, λόγω της αύξησης του κινδύνου στις θάλασσες. Η κυβέρνηση Καποδίστρια έδωσε διαταγή να σταματήσει η λειτουργία του, χωρίς, ωστόσο, η διαταγή να εκτελεσθεί. Τον 19ο αι. το υδρομαντείο εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά έχει πλέον χάσει τη δημοφιλία του. Αναφέρεται, δε, σαφώς, ότι οι χρησμοί δεν δίνονται επί αμοιβής.