Ο Ιερός ναός και παλαιός μητροπολιτικός ναός της πόλης, ήταν αφιερωμένος αρχικά στη Σοφία του Θεού. Πρόκειται για αρχιτεκτονικό τύπο τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής. Στο εσωτερικό του ναού, οι ενδιαφέρουσες και σωζόμενες τοιχογραφίες ανήκουν σε δύο περιόδους. Οι παλαιότερες που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του ναού, χρονολογούνται στο διάστημα 1375-1389 και αυτές της δεύτερης περιόδου που βρίσκονται στο χώρο του ιερού βήματος, στη βόρεια κιονοστοιχία και ψηλά στο φωταγωγό, ανήκουν στο 17ο αι. Το επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού είναι του δεύτερου μισού του 19ου αι. Χαρακτηριστικό του ναού, είναι οι παλαιοχριστιανικοί κίονες με ανάγλυφες προτομές κριαριών και αετών που χρονολογούνται στα μέσα του 5ου αι. Την περίοδο της τουρκοκρατίας, ο ναός μετονομάσθηκε και αφιερώθηκε στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Σύμφωνα με λαϊκή δοξασία, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, δόθηκε εντολή να μετατραπούν όλοι οι ναοί της Αγίας Σοφίας σε τζαμιά (λόγω της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης). Για να μη γίνει κάτι τέτοιο λοιπόν, οι υπεύθυνοι της εκκλησίας είπαν ψέματα ότι ο ναός είναι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κι’ έτσι έμεινε τ’ όνομα.
