Η Αγία Βαρβάρα είναι κωμόπολη και έδρα της ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Γόρτυνας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης[1]. Ανήκε στην Επαρχία Μονοφατσίου.
Η Αγία Βαρβάρα αποτελεί σταυροδρόμι για την πεδιάδα της Μεσαράς και τα νότια τμήματα του Ψηλορείτη[2].Το κλίμα της είναι δροσερό και κατάλληλο για θερινή διαμονή. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η ελαιοκομία και η αμπελουργία. Επίσης, ονομαστά είναι τα λάχανά της. Ο κεντρικός ναός είναι αυτός που έδωσε και το όνομα στο χωριό. Εξίσου σημαντικός είναι ο παλιός ναός αλλά και οι βυζαντινές εκκλησίες του Προφήτη Ηλία, του Αγίου Ιωάννη και του Αγίου Γεωργίου, όπως επίσης και το παλαιό μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας (στο κοιμητήριο του οικισμού). Στις 4 Δεκεμβρίου, γιορτή της προστάτιδας Αγίας της πόλης, οργανώνεται παραδοσιακό πανηγύρι. Παρόμοιες εκδηλώσεις γίνονται τις Απόκριες από τον εξωραϊστικό και πολιτιστικό σύλλογο και στις αρχές Ιουλίου, με κρητική μουσική στην πλατεία του χωριού. Όλες οι υπηρεσίες του Δήμου εδρεύουν στην κωμόπολη. Ανάμεσα στα άλλα υπάρχουν 2 νηπιαγωγεία, 1 Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο, ΚΕΠ, Κέντρο Υγείας,ΟΤΕ,Οπτικά,Κατάστημα Ηλεκτρονικών, 3 Φαρμακεία, 3 Ανθοπωλεία, 7 Super Market, 1 Περίπτερο, 1 Ξενοδοχείο, 2 πρατήρια/βενζινάδικα, Μικροβιολογικό Εργαστήριο, 5 εστιατόρια, 5 καφετέριες και 2 παιδικές χαρές.
Γεωγραφία
Η Αγία Βαρβάρα βρίσκεται στο ΔΚ. τμήμα του νομού Ηρακλείου, σε ορεινή θέση στις ΝΑ. απολήξεις του Ψηλορείτη. Μάλιστα η κωμόπολη, και ειδικότερα το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, θεωρείται ως το μέσο σημείο της Κρήτης (βλ. Παράδοση).[3] Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 15,260 χμ² και μέσο σταθμικό υψόμετρο 578 (580 η κωμόπολη). Απέχει από το Ηράκλειο 30 χλμ. περίπου, προς τα ΝΔ.[4][5][6]
Πληθυσμικά στοιχεία
Η εξέλιξη πληθυσμού της κωμόπολης έχει ως εξής: κάτοικοι 1.684 (1961), 1.573/1.694 (κ.) (1971), 2.029 (κ.) (1991), 2.115/2143 (κ.) (2001), 2.020/2.043 (2011) (κ = κοινότητα).[1][3][5][7][8]
Παράδοση
Η Αγία Βαρβάρα είναι το μέσο σημείο, «φάλι της Κρήτης». Η παράδοση λέει ότι, ξεκινήσανε δυο παπάδες ο ένας από τη Σητεία και ο άλλος από τα Χανιά για να μοιράσουνε την Κρήτη. Αφού περπατήσανε αρκετά συναντηθήκανε στην Αγ. Βαρβάρα.Κουρασμένοι και ιδρωμένοι από την πεζοπορία κάθισαν να ξεκουραστούν. Τότε έβγαλε ο ένας παπάς το καλυμμαύχι του το πέταξε κατά γης και είπε «επαέ είναι το κέντρο της Κρήτης, επαέ είναι το φάλι της Κρήτης, επαέ βάνω κι εγώ το σύνορο». Και το καλυμμαύχι του παπά έγινε βράχος μεγάλος, σύνορο σταθερό στην είσοδο του χωριού και ορίζει το κέντρο της Κρήτης. Πάνω του κτίστηκε το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, από τον Αλέξανδρο Σακλαμπάνη το 1933, για να μην μπορέσει κανείς να χαλάσει αυτό το σύνορο.
Το χωριό κατοικείται από τα παλιά τα χρόνια, ίσως από την περίοδο της Μινωικής εποχής. Από τις παλιές εκκλησίες της περιοχής (Άη Γεώργης ο Χωστός, Αγ. Πελαγία, παλιά Αγ. Βαρβάρα κ.ά.) προκύπτει ότι κατοικείται σίγουρα τα τελευταία 1000 χρόνια. Γραπτά στοιχεία έχουμε από το 1577 από τον Fr. BAROZZI. Το 1583 αναφέρεται από τον Καστροφύλακα SANTA BARBARA. Το 1671 παραχωρείται σαν δώρο στον Κιουπρουλή Αχμέτ Πασά, που την παραχωρεί με τη σειρά του στο Βεζίρ Τζαμί, σημερινό Άγιο Τίτο. Το 1823 στρατοπέδευσε στην Αγία Βαρβάρα ο Χουσείν Μπέης με 12.000 στρατιώτες, για να καταπνίξει την επανάσταση στην περιοχή. Οι Αγιοβαρβαρίτες εγκατέλειψαν το χωριό. Στις 20 Αυγούστου ξεκίνησαν αψιμαχίες από την Αγία Βαρβάρα και εξελίχτηκαν σε σφοδρή μάχη στις Αμμουργέλες στους πρόποδες του «Κουδουνιού» με ήττα των χριστιανών.
Το 1866 οι Τούρκοι κατέστρεψαν το χωριό. Το 1881 η Αγ. Βαρβάρα αναφέρεται στο Δήμο Μεγάλης Βρύσης, ενώ από το 1920 αναφέρεται με δική της Κοινότητα. Η Αγία Βαρβάρα συμμετείχε σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας, δίνοντας άξια παλικάρια που θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας γράφοντας ο καθένας, τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Όπως: Τον Καμπιτομαθιό, χαίνη (αντάρτη), με πλούσια δράση κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Σκοτώθηκε στη μάχη του Φαλήρου με τονΚαραϊσκάκη το 1827. Άξιος απόγονός του ο γιος του «Καμπιτονικολής» που πιάστηκε αιχμάλωτος στη μάχη της Σφακτηρίας, το 1825 και πέθανε στις φυλακές της Αιγύπτου. Τον οπλαρχηγό Καμπιτογιάννη, συνεργάτη του καπετάν Μιχάλη Κόρακα.
Αρκετοί αυτοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών τόσο στη Μικρά Ασία όσο και κατά τον Αλβανικό πόλεμο. Κατά τη Γερμανική κατοχή, παρέμεινε στην Αγ. Βαρβάρα, για ενάμιση χρόνο μονάδα πεζικού του Γερμανικού στρατού. Επίσης λειτούργησε η μεγαλύτερη Νοσοκομειακή μονάδα των Βαλκανίων για την περίθαλψη των Γερμανών τραυματιών, μάλιστα για την μεταφορά των τραυματιών κατασκευάστηκε στη θέση «Ρουσά» αεροδρόμιο για μικρά σκάφη. Την περίοδο αυτή, πλήρωσαν με τη ζωή τους, τη συγκρότηση ομάδας αντίστασης, πολλοί Αγιοβαρβαρίτες.