Ήδη από δεκαετίες, πριν έρθει το ίντερνετ στις ζωές μας μεταβάλλοντας (μεταξύ πολλών άλλων) τον «χάρτη» του σύγχρονου ταξιδιωτικού ρεπορτάζ, η Ίος είχε κερδίσει σημαντική διεθνή φήμη ως «νησί της ξέφρενης διασκέδασης»: ως εναλλακτικός προορισμός για μια νεολαία προερχόμενη τόσο από το εσωτερικό, όσο και από πολλές άλλες χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Αυστραλία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κ.ά.), η οποία αναζητούσε μια πιο οικονομική λύση σε σύγκριση π.χ. με τη Μύκονο ή τη γειτονική Σαντορίνη, όπου θα υπήρχαν και κατάλληλες υποδομές για διασκέδαση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Ταυτόχρονα, διαθέτοντας μια ακτογραμμή μήκους 87 χιλιομέτρων, η Ίος έχει και τις πιο κρυμμένες της γωνιές. Ή, έστω, αυτές που απαιτούν κάποιον κόπο προκειμένου να τις γνωρίσεις. Μια τέτοια περίπτωση, λ.χ., είναι και η τριπλή παραλία που οι Νιώτες (όπως λέγονται οι κάτοικοι του νησιού) ξέρουν ως Πικρί Νερό, η οποία απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να ξεφύγουν από τη βαβούρα της πολυκοσμίας, πριν επιστρέψουν στην ξέφρενη νυχτερινή διασκέδαση της Χώρας. Τουλάχιστον για λίγο ακόμα, καθώς η περιοχή βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο ενός φιλόδοξου αναπτυξιακού προγράμματος.