Ο Αρχαιολογικός χώρος της Αμνισού βρίσκεται στο χωριό Καρτερός, 7,5 χλμ ανατολικά του Ηρακλείου, στους πρόποδες του λόφου Παλαιόχωρα. Πρόκειται για αρχαία πόλη η οποία σύμφωνα με τον γεωγράφο και ιστορικό Στράβωνα (64 π.Χ. – 24 μ.Χ.), χρησιμοποιούνταν από τον βασιλιά Μίνωα ως επίνειο της Κνωσού και αποτελεί άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ελληνικού πολιτισμού.
Η κατοίκηση της Παλαιόχωρας (Aμνισός) ξεκίνησε την μεσομινωκή περίοδο (19ος αιώνας π.X.). Εκεί ανακαλύφθηκε το 1932 από τον αρχαιολόγο και ακαδημαϊκό Σπυρίδωνα Μαρινάτο η Μινωϊκή έπαυλη, η οποία είναι γνωστή ως η Έπαυλη των Κρίνων, λόγω των τοιχογραφιών με κρίνα, η οποία δυστυχώς υπέστη ζημιές πιθανώς από πυρκαγιά τον 15ο αιώνα π.Χ. Η έπαυλη διέθετε πλακόστρωτα δωμάτια, αίθουσα με πολύθυρα, λουτρό, σκάλες, ιερό, μαγειρείο και αποθήκη. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν ασβεστόλιθοι είτε για βάσεις ξύλινων κιόνων είτε ως δομικό στοιχείο στα κτίρια. Στην Έπαυλη των Κρίνων τα δάπεδα είναι από πλάκες που προέρχονται από τους φυλλίτες της περιοχής Αχλάδας στη Ροδιά, δυτικά του Ηρακλείου.
Στο χώρο υπάρχει ένα κτίριο, γνωστό και ως μέγαρο, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του λόφου της Παλαιόχωρας και είναι καλυμμένο με βράχους καθώς επίσης και ένας οικισμός της υστερομινωικής εποχής του οποίου ένα μέρος έχει βυθιστεί στη θάλασσα και χωρίζεται σε δύο τμήματα, το ανατολικό, όπου βρίσκονταν οι αποθήκες, και το δυτικό όπου βρισκόταν ιερό και αποθέτης. Η κατοίκηση τους διήρκησε μέχρι τον 12ο αιώνα π.X.