Τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πολυρρήνιας βρίσκονται σε απόκρημνο λόφο με θέα στο Κρητικό Πέλαγος. Η πόλη πιθανώς ιδρύθηκε από τους Αχαιούς το 1100πΧ και ήκμασε κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια, όντας η σπουδαιότερη τότε πόλη της Δυτικής Κρήτης. Τα λιμάνια της ήταν η Φαλάσαρνα και η Κίσαμος. Είχε αναπτύξει στενές εμπορικές σχέσεις με τη Σπάρτη, τη Μήλο, τη Ρόδο,τη Θήβα, τα παράλια της Ιωνίας και την Αίγυπτο. Εκτός από το εμπόριο, η πόλη ήταν πιθανότατα διάσημη για την κτηνοτροφία της, καθώς το όνομα της προέρχεται από το «πολλά ρήνεα» που είναι τα πολλά αρνιά.
Η πόλη δεν αντιστάθηκε στην Ρωμαϊκή επιδρομή και γι’ αυτό δεν καταστράφηκε, όπως άλλες πόλεις της Κρήτης. Αντίθετα συμμάχησε και κατάφερε να νικήσει την τότε ισχυρότερη πόλη της Δυτικής Κρήτης, την Κυδωνία, και να πάρει στον έλεγχο της το σημαντικότατο ιερό της Δίκτυννας στο σημερινό Ακρωτήρι της Σπάθας.
Τα νομίσματα της απεικόνιζαν ένα βουκράνιο, δηλαδή κεφάλι ταύρου, και το Δία. Στην κορυφή του λόφου υπήρχε ο ναός της θεάς Αρτέμιδος (ή Δίκτυννας), όμως καταστράφηκε το 1894 για να κτιστεί ο σημερινός ναός των Αγίων Πατέρων με υλικά από το ιερό. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει τμήμα των ισχυρών τειχών της πόλης που ανάγονται όμως στα Βυζαντινά χρόνια, ελληνιστικό πύργο, δεξαμενές, υδραγωγείο και ένα ιερό.
Ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούμε τη φράση Κρητικές Θυσίες (“τελείν Κρητικήν θυσίαν”), όταν αναφερόμαστε σε ανολοκλήρωτες επιθυμίες – σκοπούς. Η φράση αυτή έχει μείνει από την ιστορία του Αγαμέμνονα, που όταν επέστρεφε από τον Τρωικό πόλεμο ως νικητής, αγκυροβόλησε στα Νωπήγεια για να προσφέρει θυσία στους θεούς της Πολυρρήνιας. Ωστόσο, οι αιχμάλωτοι που βρίσκονταν στα πλοία του έβαλαν φωτιά και αναγκάστηκε να φύγει εσπευσμένα, χωρίς να εκπληρώσει τις θυσίες του.