Το SS Arthur M. Huddell είναι ένα πλοίο Λίμπερτι που ναυπηγήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα μετετράπη στο πλωτό μουσείο Hellas Liberty το 2010.[1] Ονομάστηκε προς τιμήν του Άρθουρ Μ. Χάντελ, αρχηγό της αμερικανικής ένωσης. Ο Χάντελ ήταν πρόεδρος της Ένωσης Κεντρικής Εργασίας της Βοστώνης, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Μηχανικών και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Μηχανικών (IUOE).
Από την παράδοση του στις 18 Δεκεμβρίου του 1943, το πλοίο λειτούργησε υπό έναν πράκτορα της Πολεμικής Ναυτιλιακής Διοίκησης με μια σύντομη περίοδο λειτουργίας το 1947. Μεταξύ του Οκτωβρίου του 1947 και του Φεβρουαρίου του 1956 το πλοίο βρισκόταν σε αναστολή. Το 1956 το Arthur M. Huddel άρχισε να λειτουργεί ως πλοίο για να μεταφέρει καλώδια για την American Telephone and Telegraph Company (AT&T).
Το 2009 το Arthur M. Huddel δωρίστηκε στην Ελλάδα για να μετατραπεί στο πλέον πλωτό μουσείο Hellas Liberty. Το πλήρως ανακαινισμένο πλοίο βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά στην Αθήνα.
Κατασκευή
Το Arthur M. Huddell κατασκευάστηκε στις 25 Οκτωβρίου 1943, βάσει σύμβασης από την Maritime Commission (MARCOM), MC hull 1215, από την εταιρεία St. Johns River Shipbuilding Company, στο Jacksonville της Φλόριντα. Χρηματοδοτήθηκε από την κα Arthur M. Huddell, χήρα του ομώνυμου, και ξεκίνησε να λειτουργεί στις 7 Δεκεμβρίου 1943.[2][3] Το πλοίο, με τον επίσημο αριθμό 244760, παραδόθηκε στην Πολεμική Ναυτιλιακή Διοίκηση (WSA) στις 18 Δεκεμβρίου του 1943 υπό την λειτουργεία της A.H. Bull & Co., Inc. βάσει γενικής συμφωνίας πρακτορείου.[3][4]
Πολεμική Ιστορία
Αφού το Arthur M. Huddell φορτώθηκε με εκρηκτικά και γενικό φορτίο στο Τζάκσονβιλ, έπλευσε για τη Νέα Υόρκη, τον Φεβρουάριο του 1944, όπου έγινε μέρος ενός κόνβοϊ για το Λονδίνο. [5] Μετά το πέρας αυτού του ταξιδιού, το πλοίο επέστρεψε στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, τον Μάρτιο του 1944 και στα τέλη Απριλίου του 1944 αναχώρησε από το Τσάρλεστον της Νότιας Caroline, με φορτίο εκρηκτικών για το Οράν, στην Αλγερία. [5]
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1944, το πλοίο τροποποιήθηκε για την κατασκευή αγωγού καυσίμου κάτω από το αγγλικό κανάλι ως μέρος της επιχείρησης PLUTO που υποστήριξε την απόβαση στην Νορμανδία. Αναχώρησε από τη Νέα Υόρκη στις 22 Σεπτεμβρίου του 1944, μεταφέροντας 70 μίλια (110 χλμ.) σωλήνων και γενικό φορτίο. Στη συνέχεια πέρασε 84 ημέρες στο Λονδίνο, ξεφορτώνοντας 17 μίλια (27 χλμ.) σωλήνα σε ένα πλοίο τοποθέτησης καλωδίων και ξεφόρτωσε τα υπόλοιπα στην αποβάθρα. Αυτή ήταν η πρώτη και η μοναδική αποστολή μεταφοράς σωλήνων καυσίμου από το Arthur M. Huddell.
Για το υπόλοιπο του πολέμου και για την άμεση μεταπολεμική περίοδο μετέφερε άνθρακα, γενικό φορτίο και προσωπικό. Αναχωρώντας τον Φεβρουάριο του 1945, το πλοίο μετέφερε άνθρακα σε ένα κόνβοϊ από την Hampton Roads της Βιρτζίνια στη Μασσαλία στη Γαλλία πριν επιστρέψει τον επόμενο μήνα στη Φιλαδέλφεια. Τον Μάιο του 1945, το πλοίο αναχώρησε για μεταφορά γενικού φορτίου στη Νάπολη της Ιταλίας και στο Οράν στην Αλγερία, πριν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη.
Μετα-πολεμική Ιστορία
Καθώς τα εξαρτήματα χειρισμού σωληνώσεων και καλωδίων του πλοίου είχαν παραμείνει άθικτα, ναυλώθηκε από την AT&T, στις 23 Φεβρουαρίου 1956 και μετατράπηκε σε πλοίο μεταφοράς και τοποθέτησης καλωδίων.[4] Μετά από τις επιχειρήσεις παράδοσης υποθαλάσσιων καλωδίων τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ της ηπειρωτικής ΗΠΑ, της Χαβάης και της Αλάσκας για την υποστήριξη της γραμμής Distant Early Warning (DEW), το πλοίο μεταφέρθηκε στο Suisun Bay Reserve Fleet, Suisun Bay, California στις 11 Οκτωβρίου του 1957.
Με μια σύντομη υπηρεσία το 1963, επέστρεψε και πάλι στο Suisun στις 10 Ιουλίου του 1964. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1977, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ παρέλαβε το Arthur M. Huddell, όπου μετά που αφαιρέθηκε ο έλικας, οι σωσίβιες λέμβοι και το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του το πλοίο επαναταξινομήθηκε ως μαούνα τον Ιούλιο του 1978, για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις τοποθέτησης καλωδίων για το σύστημα παρακολούθησης ήχου (SOSUS).[6]
Λειτουργία ως Μουσείο
Από τα 1.272 πλοία που λειτουργούσαν υπό την ελληνική σημαία κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα 914 χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. [5] Μετά το τέλος του πολέμου, όλα τα μη-κατεστραμμένα ναυπηγεία της Συμμαχίας λειτουργούσαν σε πλήρη χωρητικότητα, κατασκευάζοντας πλοία αντικατάστασης για τους δικούς τους στόλους. Η Ελλάδα ήταν μια από τις πολλές χώρες που ήθελαν να ανοικοδομήσουν τους στόλους τους. Για αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες ψήφισαν νόμο τον Μάρτιο του 1946 που επέτρεπε την πώληση αμερικανικών σκαφών σε άλλες χώρες. [7] Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, η Αμερικανική Ναυτιλιακή Επιτροπή αποφάσισε να πουλήσει πλοία με μετρητά ή με πίστωση σε συμμαχικές κυβερνήσεις ή άτομα από συμμαχικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να προσκομίσουν εγγυητική επιστολή από το κράτος.
Ως αποτέλεσμα, αρκετοί Έλληνες εφοπλιστές που είχαν δολάρια σε αμερικανικές τράπεζες αγόρασαν πλοία Liberty, με πολλούς να τα εγγράφουν στην Ονδούρα, τον Παναμά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πλοιοκτήτες χωρίς αυτήν την πηγή χρημάτων ζήτησαν από το ελληνικό κράτος να τους παράσχει εγγυητική επιστολή την οποία, στις 6 Απριλίου 1946, η Ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε για την αγορά έως και 100 πλοίων Liberty.[7] Με την υποστήριξη αυτής της οικονομικής εγγύησης οι Έλληνες εφοπλιστές μπόρεσαν να αγοράσουν 98 πλοία Liberty από την κυβέρνηση των ΗΠΑ μεταξύ Δεκεμβρίου του 1946 και Απριλίου του 1947.[5]
Περαιτέρω ελληνικές αγορές πλοίων Liberty συνεχίστηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1950, με την αιχμή να σημειώνεται το 1963 πριν ο αριθμός του ελληνικού στόλου άρχισε να μειώνεται το 1964. Από τα 722 Liberty που λειτουργούσαν το 1966, 603 ανήκαν σε Έλληνες.[7] Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Έλληνες είχαν τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο.[7] Καθώς τα πλοία Liberty είχαν σχηματίσει τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκε ο εμπορικός στόλος τους μετά τον πόλεμο, η Ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα αναφέρεται στα Liberties ως “ευλογημένα πλοία”.[8] Για να τιμήσουν την υπηρεσία των Liberties, αρκετά μέλη της Ελληνικής ναυτιλιακής βιομηχανίας ανέπτυξαν ένα όραμα απόκτησης πλοίου τύπου Liberty για μετατροπή σε πλωτό μουσείο στην Ελλάδα. Ενώ το Arthur M. Huddell περίμενε τη σειρά του να μετατραπεί σε ύφαλο, μια ανταλλαγή επικοινωνιών μεταξύ Ελλάδας και αξιωματούχων στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε μια προσπάθεια να σταλεί το πλοίο για την Ελλάδα.[5] Ο πλοιοκτήτης Σπύρος Μ. Πολέμης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση μελών της Ελληνικής Διασποράς για να βοηθήσει σε αυτήν την προσπάθεια. Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών των πολιτικών της Eλληνικής κληρονομιάς των ΗΠΑ με επικεφαλείς τον Γερουσιαστή του Ρόουντ Άιλαντ Λεωνίδα Ραπτάκη και το μέλος Κογκρέσου του Κονέκτικατ, Δημήτριο Γιαννάρο, δόθηκε έγκριση για την προσφορά του Άρθουρ Μ. Χάντελ στην Ελλάδα με την έγκριση νομοθεσίας από το Κογκρέσο των ΗΠΑ για να επιτρέψει τη μεταφορά ιδιοκτησίας.[9]
Η σχετική συμφωνία υπεγράφη μεταξύ του Διαχειριστή Ναυτικών των ΗΠΑ, Sean Connaughton και του Έλληνα Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, Γεώργιου Βουλγαράκη, στις 30 Ιουνίου του 2008.[9] Στη συνέχεια, το πλοίο ρυμουλκήθηκε τον επόμενο μήνα σε εγκατάσταση επισκευής στο Norfolk της Βιρτζίνια για τις απαραίτητες επιθεωρήσεις και προετοιμασίες πριν τις 6 Δεκεμβρίου του 2008, όπου το πλοίο άφησε τον Norfolk υπό ρυμούλκηση από το πολωνικό ρυμουλκό Posidon και έφτασε στον Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου του 2009.[9]
Το έργο, ακόμη χωρίς επίσημη υποστήριξη από την Eλληνική κυβέρνηση, χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από Έλληνες εφοπλιστές.[10][11] Τον Ιανουάριο του 2009 το Arthur M. Huddel μεταφέρθηκε επίσημα στην Ελλάδα μετά από αρκετά χρόνια μετριασμού επικίνδυνων υλικών και διαπραγματεύσεων και μετονομάστηκε σε “Hellas Liberty”. Γενικές επισκευές και μετατροπές πραγματοποιήθηκαν στο Πέραμα και στη Σαλαμίνα, κατά τη διάρκεια του 2009 και του 2010, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης ενός νέου πηδαλίου και έλικα.[5]
Το πηδάλιο κατασκευάστηκε καινούργιο στην Ελλάδα, αλλά η έλικα δωρίστηκε από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελληνική κυβέρνηση. Η έλικα ήταν μια εφεδρική έλικα πλοίου Victory, η οποία έχει την ίδια διάμετρο 18 ποδιών (5,5 μέτρα), όπως σε ένα πλοίο Liberty. Η διαφορά είναι ότι το Liberty έχει ισχύ 2.500 hp (1.900 kW), ενώ το Victory είναι 7.500 hp (5.600 kW). Είχαν διαφορετική κλίση, αλλά καθώς δεν γυρίζει, δεν κάνει κάποια διαφορά. Τον Ιούνιο του 2010, παρουσιάστηκε στο κοινό με την ανακαινισμένη μορφή του στο λιμάνι του Πειραιά στην Αθήνα.
Αναλήφθηκε και άλλη εργασία για την αποκατάσταση του πλοίου, όσο το δυνατόν πλησιέστερα, για να γίνει όμοιο των Ελληνικών Liberty των μεταπολεμικών χρόνων, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του γκρίζου χρώματος που είχε καλύψει τη γάστρα και την υπερκατασκευή της σε όλη της την υπηρεσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε περισσότερα εμπορικά χρώματα.