Λίγο πριν από το θάνατο του ο Νεσάτ Πασάς ζήτησε σαν χάρη να μην τον θάψουν στα τουρκικά νεκροταφεία, που βρίσκονταν σε μία έκταση 10 περίπου στρεμμάτων στην έξοδο της Νεάπολης και προς την κατεύθυνση της Βελανιδιάς, αλλά στο παρά την είσοδο της ύψωμα, αριστερά καθώς ερχόμαστε από την Κοζάνη. Εκεί πράγματι ετάφη ο Νεσάτ Πασάς και το μέρος εκείνο λεγόταν τον Πασά το μιζάρι, δηλαδή το μνήμα του Πασά.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί με έμφαση ότι η διατήρηση των ιστορικών μνημείων είναι μία πράξη επιβεβλημένη, είναι καθήκον ιερό όλων, πολιτών και αρχών. Τα μνημεία αποτελούν τα αδιάψευστα τεκμήρια του παρελθόντος, είναι οι ζωντανές αποδείξεις της ιστορικής εξέλιξης ενός τόπου, οι αποδείξεις γεγονότος περασμένων εποχών, που αναπληρώνουν κατά τον καλύτερο και πλέον αδιάψευστο τρόπο τη γραπτή του ιστορία.